ABORTUS-standpunt

EUTHANASIE-standpunt

Op http://cda.nl komt het CDA-abortusstandpunt niet voor. Een email-verzoek levert het volgende antwoord:

" Het aantal abortussen in Nederland is relatief laag in vergelijking met andere landen, maar wat het CDA betreft kan het abortuscijfer altijd verder omlaag. Het CDA vindt dat elke vorm van menselijk leven recht op bescherming heeft. Dat geldt ook voor het ongeboren menselijk leven. Abortus mag niet worden ingezet als een late vorm van anticonceptie.

Zorgvuldig besluit
De beslissing om een abortus tot 24 weken te ondergaan moet zorgvuldig worden genomen. Een zwangere vrouw die een abortus overweegt, kan zich tot een arts wenden. Deze arts moet haar goed informeren. Niet alleen over abortus maar ook over alle andere mogelijke oplossingen. Om een goede keuze te kunnen maken bij deze moeilijke beslissing krijgt een vrouw vijf dagen bedenktijd. Voor het CDA zijn deze vijf dagen erg belangrijk. Het geeft de vrouw de tijd om de beste oplossing voor haar situatie te kiezen.

WAZ
Abortus valt onder de Wet afbreking zwangerschap (WAZ). Het CDA staat achter de uitgangspunten van deze wet:

- Bescherming bieden aan ongeboren leven;
- Hulp bieden aan vrouwen die zich als gevolg van een ongewenste zwangerschap in een noodsituatie bevinden.

Wij vinden wel dat duidelijker moet worden gemaakt wat er allemaal onder een ‘noodsituatie’ valt.

Voorlichting en preventie
Het CDA wil ongewenste zwangerschappen zoveel mogelijk voorkomen. Dat betekent dat we blijvend moeten investeren in goede voorlichting. Jongeren moeten tijdig worden voorgelicht over relaties, het gebruik van voorbehoedmiddelen en het risico om ongewenst zwanger te raken. Hierbij moet niet alleen de mogelijkheid van een abortus worden besproken, maar ook alle andere alternatieven. Want moeder worden op je 16e lijkt misschien een gebeurtenis die je wereld op zijn kop zet, maar hoeft niet het einde van de wereld te zijn. Met de juiste ondersteuning van ouders, vriend en familie kan een kind toch in een liefdevolle omgeving ter wereld komen en opgroeien."

Ieder mensenleven is volwaardig, ook als het een kwetsbaar leven is. Wij vinden daarom dat de menselijke waardigheid van mensen altijd gegarandeerd moet zijn. Of ze nu thuis zijn of in een zorginstelling.

De meeste zorg krijgen mensen aan het eind van hun leven. Mensen mogen zelf kiezen waar ze die zorg willen krijgen: thuis, in een hospice of in een zorginstelling.

De Euthanasiewet werkt goed in de praktijk. Wij vinden het belangrijk dat elk geval van euthanasie wordt gemeld. Dat gebeurt nog niet altijd terwijl dit wel zou moeten.

Wij vinden palliatieve zorg erg belangrijk. Dit is de zorg voor mensen die ongeneeslijk en levensbedreigend ziek zijn. Er is ook veel aandacht voor de psychische kant van het ziek-zijn. Door het verbeteren van deze zorg is het aantal gevallen van euthanasie gedaald.

Op de website van de ChristenUnie komt het woord Abortus niet voor onder Standpunten in het kort.
Met de zoekmachine vindt men o.a. het volgende:

Vorige week werd in het gebouw van de Tweede Kamer geschiedenis geschreven: voor- en tegenstanders van abortus spraken zonder ideologisch gekrakeel met Kamerleden over de abortuswet. Dat was in veertig jaar nog niet vertoond.
Door Jan Peeters

Esmé Wiegman-van Meppingen Scheppink (CU) bloosde ervan: ze had het voor elkaar gekregen een rondetafelgesprek over de abortuswet te entameren zonder dat dit op voorhand al in ruzie ontaardde. Aan de ene kant van de tafel had Wiegman een brede waaier aan deskundigheid samengebracht variërend van Siriz/VBOK tot de koepelorganisatie van abortusklinieken Stisan. En niks grimmige gezichten of norse blikken. Aan de andere kant zaten Kamerleden van D66 (Dijkstra), SGP (Van der Staaij), GroenLinks (Voortman) en PVV (Dille en Gerbrands). Van de grote afwezigen was het ontbreken van het CDA de meest opmerkelijk.

Kantelpunt
Uitgangspunt van het gesprek was de brochure Van levensbelang die Wiegman heeft geschreven over de WAZ, de Wet Afbreking Zwangerschap. Daarin wordt onverkort vastgehouden aan de vertrouwde uitgangspunten van GPV en RPF waaruit de CU is voortgekomen. Dat er toch een gesprek kon plaatsvinden onderstreept dat er in de abortusdiscussie een kanteling heeft plaatsgevonden die enige kritische reflectie mogelijk maakt. Gold jaren geleden nog dat ‘amper’ 20 procent van de vrouwen na abortus ‘wat problemen’ ondervond, onlangs opende de hulpinstelling FIOM een speciale site omdat ‘een op de vijf vrouwen problemen ondervindt na een abortus’. Een op de vijf is hetzelfde als 20 procent, maar de benadering is sterk veranderd.

Zorgen
Wiegman bespeurt in haar brochure een kritischer houding ten aanzien van abortus en de losse seksuele moraal die er mede aan ten grondslag ligt. Veertien procent van de abortussen gebeurt bij meisjes tot twintig jaar. Alle deelnemers aan het gesprek waren het eens over de noodzaak van (nog meer) preventie, maar verschilden van mening over het hoe. Waar Ineke van der Vlugt van Rutgers-Nisso ‘Echte Liefde Wacht’-campagnes als onbruikbaar van tafel veegde stelde Esmé Wiegman de effectiviteit van de bestaande overheidscampagnes ter discussie, omdat die een schijnzekerheid suggereren tegen seksueel overdraagbare aandoeningen (soa’s) en de reële mogelijkheid van ongewenste zwangerschap impliciet bagatelliseren.

‘Prima’
Enig meningsverschil was er ook. Ethicus Gert van Dijk benadrukte namens de artsenorganisatie KNMG dat Nederland het met een stabiel abortuscijfer in vergelijking met het buitenland “prima doet”. Hij werd direct gecorrigeerd door Stef Groenewoud van het Lindeboom Instituut: het aantal abortussen per duizend zwangerschappen stijgt wel degelijk en de negatieve gevolgen van abortus voor vrouwen blijken niet zo gering te zijn als veelal wordt gedacht. Inmiddels lijken de abortusklinieken zelf ook behoedzamer. De kliniek waar Stisanwoordvoerder Madelon van Ingen-Schenau werkt zou zelfs bijna een op de drie vrouwen wegsturen wegens twijfel over de vereiste weloverwogenheid van het besluit.

Druk omstandigheden
Desalniettemin wees Wiegman erop dat de uitvoering van de WAZ niet voldoet aan de eisen. Van het serieus overwegen van alternatieven zou nauwelijks sprake zijn: ruim tachtig procent van de vrouwen die abortus vragen heeft niet nagedacht over adoptie of steun bij het uitdragen van de zwangerschap. Meer dan een kwart is bij het eerste gesprek helemaal niet zeker of abortus de juiste keuze is. Omdat meestal de omstandigheden de zwangerschap ‘ongewenst’ maken, vaak financiën, lag de vraag op tafel of er niet meer gedaan moet worden om dergelijke problemen van vaak tijdelijke aard te verhelpen. Daarmee zou in veel gevallen de onontkoombaarheid van abortus die de WAZ als zorgvuldigheidseis stelt, teniet kunnen worden gedaan. Bovendien zou dat de massieve druk en paniek die veel vrouwen ervaren kunnen wegnemen, die in de huidige praktijk kan doen twijfelen aan de vrijwilligheid waarmee vrouwen tot abortus besluiten.

20-weken echo
KNMG-ethicus Van Dijk had zich al diverse keren uiterst controversieel uitgelaten (“een foetus heeft het recht niet ongewenst geboren te hoeven worden”), bepleitte verstrekking van de abortuspil via de huisarts en stelde tevreden vast dat de 20-wekenecho het aantal late (!) abortussen beperkt. De vijf dagen bedenktijd noemde hij “betuttelend” en de discussie over verlaging van de abortusgrens naar 22 weken een “ramp”. Ook wuifde hij het nut weg om de redenen voor abortus in kaart te brengen, zoals sterfgevallen in ziekenhuizen worden gemonitord. “33.000 abortussen tegenover 1.700 sterfgevallen lijkt mij ernstig genoeg”, reageerde Groenewoud geprikkeld. Het ontlokte anderen de vraag of de KNMGwoordvoerder eigenlijk nog wel neutraal was.
PVV-Kamerlid Dille uitte grote twijfels over de 20-wekenecho toen zij hoorde dat die zich niet tot enkele ernstige afwijkingen beperkt en dat het patiëntenrecht eist hoe dan ook geïnformeerd te worden. “Ik bezocht onlangs een man van 75 met het Syndroom van Down die een prachtig leven heeft gehad. Moeten wij nu gaan oordelen dat zo iemand het leven niet waard is?”

Naar oplossingen
Op het oog heeft de bijeenkomst niet veel meer opgeleverd dan dat het gezelschap weer beleefd uiteen ging. Tegelijk was het een signaal van het wereldwijd groeiende besef over de ernst van abortus en de dwingende noodzaak van preventie en verbeterde hulpverlening. In de VS vindt inmiddels meer dan de helft van de vrouwen die willen vasthouden aan het ‘recht op abortus’, dat de ingreep een van de ergste dingen is die een vrouw kan overkomen. Dat dwingt tot oplossingen voor moeder én kind. •

Bron: Het Katholiek Nieuwsblad, nr 48 (3 december 2010).

Op de website van de ChristenUnie komt het woord Euthanasie niet voor onder Standpunten in het kort.
Met de zoekmachine vindt men o.a. het volgende:

Bijdrage Esmé Wiegman debat Burgerinitiatief Uit Vrije Wil
vrijdag 09 maart 2012 15:18 Vorig najaar na afloop van een congres van de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillig levensEinde (NVVE) haalde ik mijn zoon Yorik van 7 jaar op van drumles. Dolenthousiast kwam hij naar buiten. Met drumles ging het goed. Ze hadden een mooi nummer gespeeld. Toen hij eindelijk uitgepraat was, vroeg hij aan mij wat ik had gedaan. ‘Ik heb een soort spreekbeurt gehouden over euthanasie’, vertelde ik. ‘Euthanasie? Wat is dat?’ vroeg Yorik. ‘Dat mensen dood willen,’ antwoordde ik. Hij stopte even met het losmaken van zijn schoenen en keek me verbaasd aan. ‘Dat mensen dood willen? Dat is super-apart’ was zijn reactie.

Het burgerinitiatief is eigenlijk ook wel super-apart. Dat mensen kunnen lijden aan het leven en weinig zin kunnen ervaren aan het einde van het leven, daar kan mijn zoon zich nog niet zoveel bij voorstellen, maar mensen met een beetje levenservaring wel. Het is niet vreemd om te vragen naar de dood. Zeker niet als je oud bent geworden en niet meer weet waar je nog voor leeft. Maar de oplossingsrichting die het burgerinitiatief biedt is op z’n zachtst gezegd super-apart.

Elk mens en elke politieke partij zal redeneren vanuit principiële uitgangspunten wanneer het voorstel Uit vrije wil aan hem of haar wordt voorgelegd. De ChristenUnie gaat uit van een christelijke visie op het leven: het leven is gegeven, elk leven is volwaardig ook al functioneert het niet, of niet meer volledig. De waardigheid van een mens is niet afhankelijk van wat iemand kan, maar alleen van het feit dat hij of zij er is. Kwetsbaar leven is waardevol.

Ik besef dat ik met deze christelijke levensvisie verschil van de visie waarop het burgerinitiatief is gebaseerd. Maar welke levensvisie je ook aanhangt, je kunt niet om het feit heen dat uitvoering van het burgerinitiatief een grote maatschappelijke impact heeft. Een paar kritische opmerkingen en kanttekeningen:

Het behaalde aantal handtekeningen van het burgerinitiatief vraagt om een interpretatie. Die interpretatie wordt nu eenzijdig geleverd door de initiatiefgroep. Een weloverwogen oordeel moet steunen op gedegen wetenschappelijk onderzoek naar het probleem. Dat onderzoek heeft nog niet plaatsgevonden. Het burgerinitiatief is dus prematuur.

De ‘voltooid leven’ problematiek betreft de existentiële dimensie van het lijden. Deze dimensie staat op veel plaatsen onder grote druk. (Geestelijk verzorgers worden in veel verpleeghuizen momenteel wegbezuinigd en artsen zijn nog onvoldoende toegerust.) Goed beleid zou betekenen dat eerst hierin verder geïnvesteerd wordt voordat de drempel om uit het leven te stappen verlaagd wordt.

Het recht op zelfbeschikking is geen absoluut recht. Het EHRM acht het toelaatbaar grenzen te stellen aan de uitoefening van het zelfbeschikkingsrecht (art. 8) als de wijzen waarop van het zelfbeschikkingsrecht gebruik wordt gemaakt onverenigbaar is met de menselijke waardigheid (art. 3) (of andere in een democratische samenleving fundamentele waarden.) In dat licht geeft het recht op zelfbeschikking dus geen absolute aanspraak op individualiteit, onafhankelijkheid en keuzevrijheid.

Het burgerinitiatief zelf is intern contradictoir. Enerzijds wordt zelfbeschikking geclaimd, vervolgens wordt deze weer uit handen gegeven, en werkt autonomie eenzijdig uit in de richting van verantwoordelijkheid voor alleen het eigen leven, zonder daarin rekening te houden met de verantwoordelijkheid voor het leven van anderen en de maatschappelijke gevolgen van deze richting.

Deze maatschappelijke gevolgen betreffen een aantal mogelijk ingrijpende neveneffecten die eerst goed in kaart gebracht zouden moeten worden: (1) een verdere negatieve beeldvorming rond de ouderdom; (2) een verheerlijking van de zelfgekozen dood waarmee de draagkracht voor lijden en acceptatie van tragiek verder afneemt; (3) een toename van de reeds zware belasting van artsen; (4) verdere isolatie ten opzichte van de omringende Europese landen.

De wet moet veiligheid en bescherming bieden voor de zwakkeren in een samenleving. De richting die het burgerinitiatief Uit Vrije Wil opgaat helpt oudere mensen met een doodswens niet om hun leven dragelijk te maken en kwaliteit te geven, in tegendeel, maar versterkt de gedachte dat het normaal is dat een leven beëindigd wordt in bepaalde situaties. Daarmee moet je sterk in je schoenen staan als jij en je omgeving al twijfelen over de zinvolheid van je leven. Daarmee worden zwakkeren alleen gelaten in hun ellende en verder naar de rand van de dood geduwd. Dat is niet humaan en beschaafd.

Hoewel de ChristenUnie geen voorstander was van de euthanasiewet vinden we het een groot bezwaar dat het burgerinitiatief de huidige euthanasiewet uitholt.

Tot slot: toen ik vorig najaar het NVVE congres verliet, sprak ik nog even met twee jonge mensen die bij 113Online werkten. Ze waren teleurgesteld in de eenzijdige toonzetting van het congres rondom het thema van de zelfgekozen dood. Met hun werk hebben zij dagelijks te maken met mensen die dood willen. In gesprekken proberen hulpverleners van 113Online mensen toch vooral ‘aan de kant van het leven te houden’. ‘Aan de kant van het leven houden,’ dat is mooi gezegd. Met elkaar moeten we dan ook zoeken naar manieren om het leven leefbaar te maken en te houden. Dat moeten we faciliteren. We faciliteren niet de dood.

Als een vrouw ongewenst zwanger raakt beslist zij in samenspraak met de arts of zij haar zwangerschap wil voortzetten of niet. D66 is voor het afschaffen van de wettelijke bedenktijd voor abortus van 5 dagen. De 24 weken grens voor abortus blijft bij D66 gehandhaafd. Goede informatie is van belang voor een afgewogen beslissing. Wij zien geen reden de overtijdbehandeling onder de abortuswet te laten vallen.

Tot slot wil D66 dat de toegankelijkheid van medicamenteuze abortus verbetert, bijvoorbeeld doordat de huisarts de abortuspil voor kan schrijven.

Ouderen die tot de conclusie komen dat hun leven voltooid is, moeten zelf kunnen bepalen hoe en wanneer ze willen sterven. D66 vindt dat stervenshulp onder strikte voorwaarden van zorgvuldigheid en toetsbaarheid in die situatie mogelijk moet worden.

Art. 294, lid 2, Wetboek van Strafrecht, dat hulp bij zelfdoding en het verschaffen van middelen daartoe strafbaar stelt, moet van D66 worden aangepast zodat wie na zorgvuldige afweging, op basis van vrijwilligheid en onbaatzuchtigheid, middelen en/of begeleiding verschaft aan iemand die op grond van eigen overwegingen het leven wil beëindigen, niet langer strafbaar is. Ook voor pasgeborenen die ernstig, ondraaglijk en uitzichtloos lijden behoort actieve levensbeëindiging in overleg tussen ouders en neonatologen tot de mogelijkheden.

Tot slot wil D66 een initiatiefwetsvoorstel indienen om het verwijsrecht voor euthanasie wettelijk vast te leggen. Artsen die een verzoek om euthanasie van een patiënt niet willen inwilligen, worden verplicht te verwijzen naar een collega die zo’n verzoek wel in behandeling neemt.

In Nederland zijn vrouwen 'baas in eigen buik'. We zijn er trots op dat we het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen goed hebben geregeld. Eens in de zoveel tijd probeert conservatief rechts de rechten van vrouwen in te perken. GroenLinks zal altijd pal blijven staan voor de rechten van vrouwen om zelf te beslissen over seks en kinderen krijgen, zowel in Nederland als in het buitenland.

Eén van de vijf vrouwen in Nederland ondergaat ooit een abortus. Zij verkeren daarbij in de gelukkige omstandigheid dat de toegang tot abortushulpverlening goed geregeld is.

Dat is elders wel anders. Elke zes minuten overlijdt ergens ter wereld een vrouw door een onveilige abortus. GroenLinks wil dat de seksuele en reproductieve gezondheid en rechten van vrouwen één van de centrale thema’s vormt in de Nederlandse ontwikkelingssamenwerking.

Een besluit om een abortus te ondergaan is ingrijpend. Vrouwen doen dat niet zomaar. Daarom vindt GroenLinks dat de verplichte bedenktijd bij abortus moet worden afgeschaft. Ook moet er voldoende aandacht komen voor seksuele vorming in het onderwijs. Tot slot moet abortus uit het Wetboek van Strafrecht. Artsen horen pas vervolgd te worden als ze zich niet aan de regels houden.

Wanneer mensen ondraaglijk en uitzichtloos lijden, is het niet humaan om hen daar mee te laten zitten. GroenLinks vindt dat mensen onder die omstandigheden moeten kunnen kiezen voor euthanasie.

Sommige mensen vinden dat ze geen menswaardig bestaan meer kunnen leiden, zo slecht zijn ze eraan toe. Zelfs als ze uitstekende zorg hebben, aandacht krijgen en pijnbestrijding, willen ze een einde aan hun lijden.
Euthanasie is geen gewone medische behandeling. Daarom is het goed om in een aparte wet extra eisen te stellen aan artsen die hiermee te maken krijgen. Een van die voorschriften is bijvoorbeeld het raadplegen van een andere, onafhankelijke en gespecialiseerde arts.

Op dit moment zijn artsen die euthanasie uitvoeren in principe strafbaar, tenzij ze zich aan de medische regels houden. GroenLinks wil dat omdraaien. Euthanasie moet uit het Wetboek van Strafrecht. Artsen zijn dan alleen strafbaar als ze zich niet aan de regels voor euthanasie houden.

Sommige mensen zijn niet in staat om zelf te vragen om euthanasie, ze zijn 'wilsonbekwaam'. Dat kunnen pasgeboren kinderen zijn met ernstige afwijkingen, mensen in coma of demente bejaarden. Toch kunnen ook zij ondraaglijk lijden en dit kan volgens GroenLinks voor partners, familie of artsen reden zijn om te kiezen voor een zachte dood. GroenLinks vindt dat in deze gevallen extra zorgvuldigheid nodig is. De overheid moet mensen beschermen die niet voor zichzelf op kunnen komen. Daarom wil GroenLinks extra eisen stellen voor euthanasie bij wilsonbekwame patiënten.

GroenLinks bepleit de mogelijkheid van stervensbegeleiding voor ouderen bij een zelfgekozen dood. Voor artsen die daar moeite mee hebben moet een doorverwijsplicht gelden, zodat iedere Nederlander de begeleiding krijgt die hij nodig heeft.

Het zelfbeschikkingsrecht over abortus is een verworvenheid voor Nederlandse vrouwen. Het is dan ook aan de vrouw om in overleg met haar arts te besluiten of ze haar ongewenste zwangerschap wil uitdragen of beëindigen.

Onze oplossingen
1. Het besluit om een gewenste zwangerschap na 20 weken af te breken, vanwege ernstige afwijkingen van de foetus, kost tijd. Het betreft immers een uiterst moeilijk besluit. De vrouw en haar eventuele partner moet deze tijd gegund worden zodat zij geen overhaast besluit hoeven te nemen. De PvdA vindt dat de termijn van 24 weken waarbinnen abortus mogelijk is uit humaan oogpunt niet ingeperkt mag worden.

2. Niet-westerse allochtonen hebben een grotere kans om een abortus te ondergaan dan Nederlandse of westerse vrouwen. Er dient meer voorlichting over het voorkómen van ongewenste zwangerschap te worden gegeven die specifiek gericht is op deze groep meisjes en vrouwen.

Bij medisch-ethische vragen is voor de PvdA het beginsel van zelfbeschikking leidend, maar altijd in samenhang met menselijke waardigheid, goede zorg en beschermwaardigheid van het leven. De komende jaren zal er meer aandacht moeten gaan naar de kwaliteit van leven in de laatste levensjaren, waaronder een vrijwillig levenseinde en stervensbegeleiding.

De evaluatie van de Euthanasiewet (2002) toont aan dat de wet geen substantiële gebreken kent en dat de wet in de praktijk goed wordt nageleefd. We zien geen reden om deze wet de komende jaren fundamenteel te veranderen. Wel willen wij dat alle mogelijkheden die de wet biedt, worden benut.

Onze oplossingen
1. Onder de Euthanasiewet is het inwilligen van een verzoek tot hulp bij zelfdoding van psychiatrische patiënten ook geregeld. In de praktijk zijn echter weinig psychiaters bereid een dergelijk verzoek in te willigen. Er moet daarom meer bekendheid worden gegeven aan de regels rond euthanasie en hulp bij zelfdoding. De PvdA is van mening dat mensen die chronisch psychiatrisch ziek zijn en een doodswens hebben, beter moeten worden gehoord.
2. De PvdA verwelkomt het debat dat de initiatiefgroep Uit Vrije Wil heeft aangezwengeld om in de toekomst te komen tot legalisering van stervenshulp aan ouderen die hun leven voltooid achten, op hun uitdrukkelijk verzoek en onder voorwaarden van zorgvuldigheid en toetsbaarheid.
3. Ongelijkheid in de behandeling van euthanasieverzoeken moet worden voorkomen. Daarom is de PvdA voor een wettelijke verwijsplicht voor artsen die principieel tegen euthanasie zijn. Als een arts deze wens niet honoreert om reden van de eigen overtuiging voelen patiënt en naasten zich in de steek gelaten. De PvdA vindt dat in die situatie de arts verplicht is de patiënt te verwijzen naar een arts zonder principiële bezwaren, zodat het euthanasieverzoek zorgvuldig en transparant getoetst kan worden aan de criteria in de wet. We kunnen artsen niet dwingen mee te werken aan euthanasie als dat tegen de overtuiging van de arts in gaat, maar mensen met een euthanasiewens mogen daar niet de dupe van worden.

In het partijprogramma van de Partij voor de Dieren komt het woord Abortus niet voor. Wel vindt men o.a. het volgende:

De Partij voor de Dieren is niet voor een verbod op abortus en heeft vrede met de huidige Nederlandse wetgeving betreffende dit onderwerp.
Het uitgangspunt is dat de zwangere vrouw beslist

In het partijprogramma van de Partij voor de Dieren komt het woord Euthanasie niet voor. Wel vindt men o.a. het volgende:

Wat vindt de Partij voor de Dieren van euthanasie? De Partij voor de Dieren is voorstander van persoonlijke vrijheid en verantwoordelijkheid in morele kwesties.

In het Verkiezingsprogramma komt het bwoord Abortus niet voor. De zoekmachinje geeft het volgende:

1. PVV: Herstel het beeld dat illegale abortus wordt gedoogd - Kamervragen _Categorie: In de kamer/Kamervragen __Vragen van het lid Agema (PVV) aan de minister van Justitie en de staatssecretaris van VWS over het bericht dat de vrouw die een illegale late abortus bij 28 weken pleegde niet wordt vervolgd. ... maandag 08 december 2008

2 0. Geen PVV fractiestandpunt over abortuspraktijk _Categorie: FJ Related/Karen Gerbrands __... in het boek onjuist is weergegeven. “Er is nog geen fractiestandpunt ingenomen over de abortuspraktijk, laat staan dat we een wetswijziging voorstellen”, aldus Gerbrands . ... donderdag 10 februari 2011

Bijdrage Agema debat embryoselectie _Categorie: In de kamer/Spreekteksten __... met prenatale diagnostiek en abortus niet uit het oog worden verloren. De politiek moet zich hierover uitspreken. Een belangrijke vraag is bijvoorbeeld of een aandoening die wordt ingehaald door prenatale ... woensdag 02 juli 2008

In het Verkiezingsprogramma komt het woord Euthanasie niet voor. De zoekmachine geeft het volgende:

Burgerinitiatief “Legalisatie van stervenshulp aan ouderen die hun leven voltooid achten”

Categorie:
FJ Related/Karen Gerbrands
... het standpunt dat er door de medische wereld veel beter geluisterd moet worden naar de wensen van ouderen. Ik ben dan ook blij dat de KNMG stappen heeft gezet om het euthanasievraagstuk te verduidelijken ...
maandag 12 maart 2012

ABORTUS PROVOCATUS

Het menselijk leven is een kostbaar geschenk van God. We mogen daar niet achteloos aan voorbij gaan, alsof een nieuw mensenleven enkel een ‘klompje cellen’ is. Ook blijft het leven waardevol wanneer een mens aan het einde van het leven met veel pijn en moeite geconfronteerd wordt. Hoe moeilijk de omstandigheden ook kunnen zijn: het besef dat het leven van de mens een geschenk is, maakt duidelijk dat we op een verantwoorde manier om moeten gaan met het broze en vergankelijke leven. Een geschenk kapot maken voor de ogen van de Gever, is een slag in Zijn gezicht. Een overheid die toestaat dat pril kinderleven, leven met een handicap of leven in de laatste fase wordt gedood, gaat eraan voorbij dat God Zelf de Gever van ieder mensenleven is.

Het begin van het leven
Elk mensenleven is daarom beschermwaardig, ook het leven dat nog niet geboren is en in een pril stadium verkeert. De Wet afbreking zwangerschap spreekt met mooie woorden over de ‘bescherming van het ongeboren leven’, maar intussen werken de zorgvuldigheidseisen niet zoals het zou moeten. In de praktijk gaat het vermeende recht van de vrouw op abortus 33.000 keer per jaar ten koste van het leven van het kind. Deze Abortuswet is in strijd met de menselijke waardigheid en moet vervallen. Zolang deze wet nog bestaat, moeten er duidelijke waarborgen komen die werkelijk gericht zijn op de bescherming van ongeboren leven. Daarbij is een sterke verlaging van de abortusgrens een belangrijke stap in de goede richting, maar niet voldoende. Het taboe op het beperken van de mogelijkheden voor abortus moet verdwijnen. Elk initiatief daartoe kan op onze steun rekenen.

Concreet:
De bescherming van het leven moet ook voor ongeborenen in de Grondwet worden vastgelegd.
Het begrip ‘noodsituatie’ bij abortussen moet scherp worden afgebakend.
De beraadtermijn in de Abortuswet die vrouwen verplicht om zich vijf dagen te bezinnen op de vraag of zij een andere oplossing zien, moet ook echt een beraadtermijn en geen wachttijd zijn. Voor iedere vrouw die hulp zoekt, moet deze termijn concrete invulling krijgen. Iedere vrouw moet keuzegesprekken en psychosociale begeleiding aangeboden krijgen. Alternatieven als adoptie, pleegzorg, financiële ondersteuning en opvang voor tienermoeders moeten met overtuiging aangeboden worden aan iedere vrouw die hulp zoekt. Deze alternatieven dienen nadrukkelijk deel uit te maken van de gedragsrichtlijnen bij abortus. De Inspectie behoort op de naleving hiervan streng toe te zien.
De overtijdbehandeling die tot een zwangerschap van zeven weken kan worden toegepast, is precies hetzelfde als een abortus. Een zogenaamde ‘flexibele beraadtermijn’ is niets waard. Er is geen reden om deze behandeling anders tegemoet te treden dan een abortus: de beraadtermijn moet gelijk zijn. Ten minste vijf dagen dus.
Met name tienermoeders lopen tegen allerlei praktische en financiële problemen aan als zij ongewenst zwanger zijn. Voor hen dient verspreid over het land voldoende hulp en opvang beschikbaar te zijn. Op dit moment is de capaciteit veel te klein en de financiering onzeker. De SGP stelt voor deze belangrijke vorm van hulp aan mensen met meestal complexe problemen extra geld beschikbaar. Ook dient er voor hen één loket beschikbaar te zijn waar zij met hun (praktische) vragen terecht kunnen.
Hulpverlening bij ongewenste zwangerschappen en keuzegesprekken dienen buiten de abortusklinieken door onafhankelijke hulpverleners plaats te vinden.
Beëindiging van een zwangerschap vanwege een gevreesde handicap is selectie van ongeboren kinderen en daarom ontoelaatbare discriminatie van gehandicapt leven. Omdat de twintig wekenecho en prenataal onderzoek vaak blijken te leiden tot een abortus als er kans is op een gehandicapt leven, moet met dit onderzoek zeer terughoudend omgegaan worden. Het leven is niet maakbaar en de onderzoeken leveren geen volledig beeld op. Zolang abortus is toegestaan, mag het onderzoek pas na afloop van de abortustermijn plaatsvinden. Zulke onderzoeken zijn alleen te verantwoorden wanneer er werkelijk behandelmogelijkheden voor het ongeboren kind zijn. Er moet daarom duidelijk voorlichtingsmateriaal meegegeven worden waarin objectieve en volledige informatie gegeven wordt over de waarde van gehandicapt leven.
In abortusklinieken vindt geen medisch noodzakelijke zorg plaats. Zolang zij nog niet gesloten zijn, worden zij niet langer uit publieke middelen gefinancierd.
Abortus is geen ‘exportproduct’. Abortusboten of mobiele klinieken krijgen of houden geen vergunning.
Elke vorm van selectie van embryo’s is een slechte zaak. Een embryo is immers menselijk leven in een pril stadium. Embryo’s verbruiken als onderzoeksmateriaal of embryo’s vooraf testen op geslacht of kenmerken van ziekten en aandoeningen moet worden tegengaan. De overheid financiert dergelijk onderzoek niet langer. Ook niet op Europees niveau. De mogelijkheden voor embryoselectie worden ingetrokken.
Zorgwerkers die gewetensbezwaren hebben tegen bepaalde handelingen zoals abortus of euthanasie, mogen niet worden achtergesteld bij de toelating tot de opleiding of bij sollicitaties en zeker niet worden ontslagen. Ook mag niemand mag worden verplicht mee te werken aan (voorbereidende) handelingen gericht op euthanasie.
Het verstrekkingenpakket van de Zorgverzekeringswet moet worden opgeschoond voor ethisch onaanvaardbare zaken als (medisch niet-noodzakelijke) abortus provocatus en euthanasie.

EUTHANASIE
Het menselijk leven is een kostbaar geschenk van God. Het leven blijft waardevol, ook wanneer een mens aan het einde van het leven met veel pijn en moeite geconfronteerd wordt. Hoe moeilijk de omstandigheden ook kunnen zijn: het besef dat het leven van de mens een geschenk is, maakt duidelijk dat we op een verantwoorde manier om moeten gaan met het broze en vergankelijke leven.

Mensen in nood moeten de hulp krijgen die zij op dat moment nodig hebben. Steeds vaker wordt ook in allerlei situaties de dood als hulp gezien. De SGP is er van overtuigd dat deze keuze niet goed is. Heftige pijn, de ontluistering bij dementie en een jong kind met een ernstige handicap betekenen veel leed voor de betrokkene en zijn omgeving. Euthanasie, levensbeëindiging en hulp bij zelfdoding zijn dan echter geen goede oplossing. Het bekorten van het leven, noch het onnodig verlengen van het stervensproces zijn in overeenstemming met respect voor de waarde van het menselijk leven. Palliatieve zorg is hier op zijn plaats.

Er wordt gelukkig naar gestreefd om zelfdoding zoveel mogelijk te voorkomen. In de lijn hiervan dient ook werk gemaakt te worden van het streng aanpakken van informatie over zelfdoding via boeken, websites en consulenten, omdat deze in strijd is met de noodzakelijke eerbied voor het leven.

Concreet:
Elke vorm van zelfdoding wordt zoveel mogelijk bestreden. De overheid neemt meer preventieve maatregelen om mensen tegen zichzelf te beschermen.
Euthanasie, hulp bij zelfdoding en levensbeëindiging van gehandicapte pasgeborenen worden niet langer toegestaan. Verlichting van het lijden is een betere weg.
Het Openbaar Ministerie moet weer voluit betrokken zijn bij de toetsing van euthanasie. Het vervolgingsbeleid van het Openbaar Ministerie moet zo aangepast worden dat er bij onzorgvuldigheid consequent wordt opgetreden. Ten minste dient er toetsing vooraf plaats te vinden.
Euthanasie uit vrije keuze is in strijd met de eerbied voor het leven. Er mag geen verruiming van de gronden voor euthanasie plaatsvinden – zoals ‘klaar met het leven zijn’ of de vrees voor toekomstig lijden. Elke vorm van euthanasie bij mensen die hun wil niet kunnen uiten, is een nog veel ernstiger misgreep. Uitbreiding van de mogelijkheden voor euthanasie bij dementie of welke andere grond ook of levensbeëindiging van kinderen en jongeren, mag niet worden toegestaan.
De strafrechtelijke bepalingen over hulp bij zelfdoding worden ten minste uitgebreid met een verbod op het op welke wijze ook bieden van algemene informatie over methoden waarop men zijn leven kan beëindigen.
Terminale sedatie mag op geen enkele wijze gebruikt worden als route om de zorgvuldigheidseisen voor euthanasie te ontlopen.

De SP staat achter de huidige regelgeving over abortus. Het is een emotionele beslissing die door de betrokkenen goed overwogen gemaakt moet worden. Hiervoor is in ieder geval goede informatie nodig, ook over mogelijke alternatieven zoals adoptie. Verder horen vrouwen op ieder moment van het proces af te kunnen zien van behandeling en moeten de mensen die werken in de klinieken hen die ruimte bieden.

Het is een maatschappelijke verantwoordelijkheid ongewenste zwangerschappen zoveel mogelijk te voorkomen. Goede voorlichtingsprogramma’s moeten worden geboden, vooral ook in de bovenbouw van de basisschool en de lagere klassen van het middelbaar onderwijs. Voorbehoedsmiddelen moeten in het zorgverzekeringspakket worden opgenomen, zodat er geen financiële drempel is voor het gebruik van deze middelen.

Mensen moeten bij ondraaglijk en uitzichtloos lijden kunnen kiezen voor een menswaardige dood en daarbij kunnen rekenen op professionele ondersteuning. Mensen mogen echter nooit in een situatie worden gemanoeuvreerd waarin ze moeten rechtvaardigen waarom ze niet voor euthanasie kiezen, of waarin andere omstandigheden de keuze beïnvloeden, zoals tekortschietende zorg, onvoldoende deskundige palliatieve zorg of eenzaamheid.

In de beroepsopleidingen en beroepspraktijk van verpleegkundigen en artsen dient meer aandacht te komen voor stervensbegeleiding en palliatieve zorg. In elke regio moet een palliatief team beschikbaar zijn ter ondersteuning en advisering van artsen bij begeleiding van terminale patiënten. Zorg in hospices en palliatieve units in verpleeg- en verzorgingshuizen moet voldoende beschikbaar en gefinancierd worden. Thuiszorg bij terminale patiënten moet onbeperkt beschikbaar zijn.

In Nederland geldt zorgvuldige regelgeving waarin een balans is gevonden tussen het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw en die van het ongeboren leven.
Tot 24 weken in de zwangerschap kan een vrouw vragen om een abortus. Abortus kan en mag natuurlijk nooit een methode van geboorteregeling zijn. De VVD gaat er vanuit dat de beslissing tot een abortus ontstaat uit nood. Het is immers de meest moeilijke en verdrietige beslissing die een vrouw kan nemen.

De politiek moet uiterst zorgvuldig omgaan met mensen die de wens hebben hun leven zelf te beëindigen.

Euthanasie is mogelijk als er sprake is van uitzichtloos en ondragelijk lijden, vastgesteld door een arts. De wet regelt dat artsen die meewerken aan euthanasie niet strafbaar zijn, mits aan de wettelijke eisen van zorgvuldigheid is voldaan.

Zelfbeschikking is voor liberalen een belangrijk principe. Dit betekent voor de VVD bijvoorbeeld dat ouderen – mits goed bij geest – zelf moeten kunnen kiezen voor een waardig levenseinde. De VVD steunt initiatieven die hieraan bijdragen, zoals levenseindeklinieken. De komende periode wil de VVD onderzoeken hoe we deze ontwikkelingen kunnen afbakenen van andere wetgeving om dit zo goed mogelijk te regelen.